ΤΟ ΟΛΙΣΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Κλασσική, Ολιστική, Εναλλακτική, Συμπληρωματική Ιατρική. Έννοιες που τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται πολύ συχνά, με στόχο να περιγράψουν τους διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης της Υγείας του ατόμου.

Η Κλασσική ιατρική, προσεγγίζει τον ασθενή μέσω της φαρμακευτικής θεραπείας που έχει σα στόχο την ανακούφιση του ασθενούς από τα συμπτώματα της ασθένειας του, χωρίς τις περισσότερες φορές, να προσφέρει μια μόνιμη και ριζική λύση του προβλήματος, γεγονός που οδηγεί τον ασθενή δέσμιο μακροχρόνιων θεραπευτικών αγωγών με χρήση χημικών ουσιών που βέβαια γεμίζουν τον ασθενή με τοξίνες παρεμποδίζοντας την εύρυθμη λειτουργία των ομοιοστατικών μηχανισμών του οργανισμού του. Τα φάρμακα μπορεί να σώζουν ζωές, και να ελαττώνουν τα συμπτώματα των ασθενών χωρίς όμως να λύνουν το πρόβλημα, το οποίο συχνά το κάνουν πιο πολύπλοκο με τις παρενέργειες τους, ωθώντας την βασική αιτία και διαταραχή και σε αλλά συστήματα.

Τα φάρμακα πρέπει να είναι πάντα η... τελευταία λύση σε μια θεραπευτική αγωγή.

Από την άλλη πλευρά, η ολιστική – εναλλακτική ιατρική βλέπει τον άνθρωπο ως ΄΄όλον΄΄ και επικεντρώνει τη διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση της, σε αυτό το ΄΄όλον΄΄ και όχι στο επιμέρους πρόβλημα. Στην εναλλακτική ιατρική ο στόχος είναι να βοηθηθεί ο οργανισμός μέσω της ενίσχυσης και της κινητοποίησης των αμυντικών του μηχανισμών, με στόχο να οδηγηθεί και να διορθώσει από μόνος του όλα τα επιμέρους προβλήματα (πχ αλλεργία, υπέρταση, αυτοάνοσα νοσήματα).

Οι αρχές της ολιστικής ιατρικής μπορούν να συνοψισθούν στη φράση ότι ο άνθρωπος είναι πολύ περισσότερο από μια βιολογική μηχανή και γι' αυτό, όταν προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα υγείας, δεν πρέπει να περιοριζόμαστε απλά στην αντιμετώπιση ενός βιολογικού συμπτώματος ή μιας κλινικής κατάστασης αλλά να προσπαθούμε για τη συνολική βελτίωση της κατάστασης υγείας του ανθρώπου. Η αντιμετώπιση αυτή δεν είναι προσωπική. Είναι αυτή που ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας θέτει ως πρότυπο, όταν ορίζει την Υγεία όχι απλώς σαν την κατάσταση του ανθρώπου, στην οποία δεν υπάρχει αρρώστια ή αναπηρία, αλλά ως την κατάσταση πλήρους σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας.

Η διαγνωστική προσέγγιση μέσω της ολιστικής-εναλλακτικής Ιατρικής βασίζεται σε ένα ευρύτερο μοντέλο επεξεργασίας των επιμέρους πληροφοριών, με βασικό στόχο να προσδιοριστούν οι βαθύτερες αιτίες της πάθησης.

Στη συνέχεια επιλέγεται η ηπιότερη θεραπευτική παρέμβαση σύμφωνα με την Ιπποκράτεια ρήση ΄΄πρώτον να μην βλάψεις΄΄. Αυτή η θεραπευτική παρέμβαση είναι τις περισσότερες φορές συνδυαστική, περιλαμβάνοντας διατροφική θεραπεία, ομοιοπαθητική, ομοτοξικολογία, οζονοθεραπεία , βιοηλεκτρομαγνητική θεραπεία, θεραπεία με ανθοιάματα και πολλές άλλες ανάλογα με το πρόβλημα υγείας.Σε καμία περίπτωση δεν αποκλείονται τις συμβατικές μέθοδοι θεραπείας, όπου αυτές είναι πραγματικά απαραίτητες, αλλά πάντα σαν έσχατη λύση.