ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ;

Η ομοιοπαθητική είναι ένα φυσικό, ολιστικό σύστημα θεραπευτικής ιατρικής που καλύπτει μεγάλη ποικιλία από ασθένειες. Την Ομοιοπαθητική θεμελίωσε ο Γερμανός Σαμουήλ Φ. Χάνεμαν (1755-1843).Ο όρος προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις "όμοιος" και "πάθος".

Βασίζεται στις εξής βασικές αρχές:

Ο νόμος των ομοίων: Σύμφωνα με το νόμο αυτό, μια ασθένεια θεραπεύεται με τη χρήση μιας ουσίας εφόσον η ουσία αυτή προκαλεί, σε ένα υγιές άτομο, ένα σύνολο συμπτωμάτων ομοίων με εκείνα της ασθένειας. Αυτό ακριβώς σημαίνει εξάλλου και ο όρος Ομοιοπαθητική.

Εξατομίκευση της κάθε περίπτωσης: Για την Ομοιοπαθητική δεν υπάρχουν ασθένειες παρά μόνο ασθενείς. Επομένως η θεραπευτική αγωγή θα πρέπει να αποσκοπεί στην ίαση του ατόμου μάλλον παρά της νόσου. Σύμφωνα με αυτήν την ιδέα, δέκα ασθενείς που πάσχουν από την ίδια νόσο, ενδέχεται να λάβουν ο καθένας κάποια διαφορετική φαρμακευτική ουσία.

Το φάρμακο που ενδείκνυται πρέπει να ταιριάζει με όλα τα επι μέρους συμπτώματα του ασθενή και όχι μόνο με τη νόσο.

Η αναγκαία ποσότητα του φαρμάκου που χρειάζεται για να επιτευχθεί μια θεραπεία είναι απειροελάχιστη.

Τα συμπτώματα της νόσου, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της θεραπείας, εξαφανίζονται με την αντίστροφη φορά της εμφάνισης τους.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

Η ουσιαστικότερη διαφορά της με την κλασική ιατρική είναι ότι η μεν κλασική ιατρική θεωρεί πως πρέπει να επιδράσει φαρμακευτικά απευθείας στο νοσογόνο παράγοντα που τον θεωρεί σαν κύρια αιτία της ασθένειας. Η Ομοιοπαθητική θεωρεί ότι η πραγματική αιτία της ασθένειας δεν είναι η προσβολή του οργανισμού από ένα νοσογόνο παράγοντα αλλά η εγγενής αδυναμία του αμυντικού του μηχανισμού να τον αντιμετωπίσει και να τον εξουδετερώσει.

Βλέπει, στην ουσία, τον άνθρωπο ως ένα αδιάσπαστο σύνολο σώματος, πνεύματος και ψυχής, το οποίο πρέπει να βρίσκεται σε πλήρη αρμονία και ισορροπία και για αυτό το λόγο αντιμετωπίζει και τις ασθενείς όχι ως προς το σύνολο τους και με βάση την ασθένεια που όλοι μπορεί να έχουν, αλλά ως προς τον κάθε ασθενή ξεχωριστά. Αυτό είναι φανερό μιας και δεν αρρωσταίνουν όλοι οι άνθρωποι που εκτίθενται στον ίδιο νοσογόνο παράγοντα, αλλά και όσοι αρρωστήσουν νοσούν με διαφορετική βαρύτητα.

Έτσι λοιπόν η Ομοιοπαθητική δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ενισχύει την άμυνα του οργανισμού και να αφήνει τον οργανισμό να χειρισθεί μόνος του την ασθένεια. Έχει σαν βασικό στόχο να επαναφέρει και να συντηρήσει την ισορροπία του ατόμου, ώστε ο οργανισμός του να μπορεί στο μέλλον να αντιδρά εξισορροπητικά σε οτιδήποτε προσπαθεί να καταστείλει την άμυνα του οργανισμού του

Το όλο σύστημα βασίζεται πάνω στην αρχή ότι η θεραπεία μιας νόσου επιτυγχάνεται με φαρμακευτικές ουσίες που έχουν τη δυνατότητα να παράγουν σε ένα υγιές άτομο, παρόμοια συμπτώματα με εκείνα της νόσου που πρόκειται να θεραπεύσουν.

Η ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Η Ομοιοπαθητική ανέκαθεν υποστήριζε αυτό πού πρόσφατα αποκάλυψε η γενετική: Ότι υπάρχει μια προδιάθεση για το ποια ασθένεια θα αναπτύξει ένας οργανισμός, όταν βρεθεί κάτω από ένα συγκεκριμένο στρες

Κάθε οργανισμός εμφανίζει ευαισθησία σε ένα δικό του 'προσωπικό' στρεσογόνο παράγοντα. Για κάποιον μπορεί να είναι ο χαμός ενός αγαπημένου προσώπου, για κάποιον άλλον η συναισθηματική απόρριψη και για έναν άλλον η προσβολή ή η αποτυχία στον επαγγελματικό τομέα.

Η ασθένεια εμφανίζεται όταν υπάρξει συνδυασμός της προδιάθεσης του οργανισμού και ενός στρεσογόνου παράγοντα στον οποίον ο οργανισμός είναι ευαίσθητος. Τότε είναι που χρειάζεται να βρεθεί το ΄΄προσωπικό΄΄ φάρμακο που ανταποκρίνεται στην προδιάθεση να αρρωστήσει.

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ

O σύνθετος μηχανισμός του αμυντικού συστήματος του οργανισμού, ονομάστηκε, περιεκτικά, από τον Xάνεμαν "ζωτική δύναμις". H έκφραση αυτή υποδηλώνει ότι πίσω από τον αμυντικό μηχανισμό υπάρχει μια μορφή "ενέργειας", μια "δύναμη με νου" που επιθεωρεί και συντονίζει τις αντιδράσεις του οργανισμού

Η λογική πάνω στην οποία βασίζεται η Ομοιοπαθητική είναι η ακόλουθη: Κάθε σύμπτωμα που αναπτύσσει ο οργανισμός είναι η έκφραση της άμυνας του και η προσπάθεια που κάνει για να καταπολεμήσει τη διαταραχή. Η συνολική συμπτωματολογία επομένως δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνολική άμυνα που αναπτύσσει ο οργανισμός απέναντι στην ασθένεια .Εάν λοιπόν του χορηγήσουμε ένα φάρμακο που μπορεί να αναπτύσσει παρόμοια συμπτώματα, στην ουσία ενισχύουμε την προσπάθεια του για άμυνα. Για παράδειγμα, η θερμοκρασία του σώματος ανεβαίνει -πυρετός- για να καταστείλει τον νοσογόνο παράγοντα, τα βακτηρίδια, τους ιούς, τους μύκητες κτλ. Επομένως ο οργανισμός χρειάζεται υποστήριξη της θεραπευτικής του προσπάθειας μάλλον παρά καταστολή του πυρετού.

Είναι λοιπόν φανερό πως ο τρόπος δράσης της Ομοιοπαθητικής είναι η ενίσχυση του αμυντικού μηχανισμού του οργανισμού που τον οδηγεί σε αυτοθεραπεία

ΟΡΙΣΜΟΣ ΥΓΕΙΑΣ

Θεωρούμε ότι ο άνθρωπος λειτουργεί σε τρία βασικά επίπεδα:

1. Στο σωματικό επίπεδο

2. Στο συναισθηματικό ή ψυχικό επίπεδο που το θεωρούμε και βαθύτερο

3. Στο διανοητικό ή πνευματικό επίπεδο που είναι ακόμα βαθύτερο και αποτελεί το υψηλότερο επίπεδο λειτουργία στου ανθρώπου.

Ένας σωστός λοιπόν ορισμός υγείας θα πρέπει να περιλαμβάνει και τα τρία αυτά επίπεδα

Στην καθημερινή ιατρική πράξη, όταν ο πόνος έχει φύγει, όταν η φλεγμονή έχει υποχωρήσει, ο ασθενής συνήθως αποκαλείται θεραπευμένος. Εκείνο όμως που στην πραγματικότητα έχει εξαλειφθεί δεν είναι η νόσος αυτή καθαυτή παρά μόνο το σύμπτωμα. Έτσι, είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμα χρόνιες διαταραχές που παραμένουν και οι οποίες αναφέρονται σε βαθύτερα συστήματα, όπως είναι το ανοσοποιητικό, το ενδοκρινικό ή ακόμα χειρότερα το διανοητικό ή ψυχικό.

Μια σωστή θεραπευτική αγωγή, πρέπει να έχει αποτέλεσμα σε όλα τα επίπεδα ταυτόχρονα. Μπορούμε λοιπόν να συνοψίσουμε την πλήρη έννοια της υγείας με τον ακόλουθο ορισμό.

Υγεία είναι η ελευθερία από τον πόνο στο φυσικό σώμα, με κατάσταση την ευεξία, ελευθερία από το πάθος στο συναισθηματικό επίπεδο, που έχει ως αποτέλεσμα μία δυναμική κατάσταση γαλήνης και ηρεμίας, και ελευθερία από τον εγωισμό στο πνευματικό επίπεδο, που επιφέρει ως κατάσταση την καθαρότητα του νου και τελικά την πλήρη ένωση με την Αλήθεια. ( ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΥΘΟΥΛΚΑΣ ¨ η Νέα Διάσταση στην Ιατρική¨ )

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

Ομοιοπαθητικά φάρμακα ονομάζονται τα φάρμακα εκείνα που παρασκευάζονται με τη διαδικασία της δυναμοποίησης, δηλαδή με συνεχείς αραιώσεις και κρούσεις. Η αρχική τους ύλη προέρχεται από το φυτικό, ζωικό και ορυκτό βασίλειο, ενώ σε ελάχιστες περιπτώσεις και από άλλες πηγές. Λανθασμένα συγχέονται με βότανα, βιταμίνες, ροφήματα και άλλα.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν έχουν παρενέργειες και είναι ασφαλή για όλες τις ηλικίες και καταστάσεις. Επί πλέον ο ανθρώπινος οργανισμός δεν εθίζεται σε αυτά. Τέλος τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν έχουν καμία συνέργεια η ανταγωνισμό με τα συμβατικά φάρμακα.

Συχνά, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δρουν πιο γρήγορα σε σχέση με τα συμβατικά. Ειδικά στα παιδιά η βελτίωση μπορεί να είναι θεαματική και μάλιστα με μία μόνο δόση φαρμάκου. Αυτό συμβαίνει επειδή τα συστατικά τους λειτουργούν σαν καταλύτης ωθώντας το σώμα να ενεργοποιήσει και να πολλαπλασιάσει τη φυσική διαδικασία ανάρρωσης.

Η παρασκευή και η κυκλοφορία τους είναι επίσημα κατοχυρωμένες από την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία (κοινοτική οδηγία ΟΔ/92/73/ΕΟΚ της 22/9/1992 και την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας από 1/1/94 που ακολούθησε).

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Οι οργανισμοί των παιδιών έχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από τους ενήλικες των οποίων η υγεία έχει διαταραχτεί από την χορήγηση αλλοπαθητικών φαρμάκων, από διάφορες καταχρήσεις και γενικότερα από την επίδραση διαφόρων στρεσσογόνων παραγόντων. Έτσι τα παιδιά αντιδρούν άριστα στο ομοιοπαθητικό φάρμακο όταν είναι το σωστό.

Στην Ομοιοπαθητική με την εμπειρία που υπάρχει, δεν θεωρούμε υποστήριξη του οργανισμού του παιδιού την χορήγηση αντιβιοτικών ή άλλων κατασταλτικών φαρμάκων. Υποστήριξη θα έχουμε αν καταφέρουμε να ενισχύσουμε τον ίδιο τον οργανισμό και να τον επαναφέρουμε στην αρχική του κατάσταση υγείας, την οποία είχε πριν αρχίσουν οι επανειλημμένες πτώσεις (ιώσεις κλπ), όταν αντιμετώπιζε μόνος του αυτά τα προβλήματα. Ειδικά τα παιδιά, τα οποία δεν παρουσιάζουν λόγω ηλικίας εύκολα χρόνια προβλήματα, θεωρούνται οι καλύτεροι μας ασθενείς, γιατί εύκολα και γρήγορα ενισχύεται ο οργανισμός τους, σαν «παρθένος» που είναι. Γι' αυτό και πολλοί γονείς λένε ότι «σώθηκαν» κάνοντας Ομοιοπαθητική θεραπεία στα παιδιά τους. Άλλωστε πολλές φορές κάποιοι γονείς, θέλοντας ίσως να ευχαριστήσουν το γιατρό τους, αναφέρουν ότι σε περιόδους με έξαρση των ιώσεων, τα περισσότερα παιδιά που μείνανε στους παιδικούς σταθμούς, ήταν εκείνα που κάνουν Ομοιοπαθητική θεραπεία.

Η προληπτική αξία της Ομοιοπαθητικής είναι τεράστια στα παιδιά. Όσο πιο έγκαιρα ένα ζευγάρι αρχίσει την ομοιοπαθητική θεραπεία πριν από την σύλληψη, την συνεχίσει κατά την κύηση, στον τοκετό και στη γαλουχία τόσο πιο υγιές θα είναι το παιδί. Αν εφαρμοσθεί η Ομοιοπαθητική θεραπεία πριν από την σύλληψη, αφαιρούνται οι προδιαθέσεις που μεταβιβάζονται γενετικά στο παιδί και οι οποίες πυροδοτούν την έναρξη διάφορων νόσων (πχ ατοπικά νοσήματα,αυτοάνοσα).

Αναφέρονται μερικές ενδεικτικές περιπτώσεις στις οποίες η ομοιοπαθητική έχει άριστα αποτελέσματα

ΝΕΟΓΝΑ:

κωλικοί, ευερεθιστότητα, ανησυχία, διαταραχές ύπνου, προβλήματα θηλασμού, προβλήματα οδοντοφυΐας, διατροφικές διαταραχές.

ΒΡΕΦΗ - ΠΑΙΔΙΑ::

Λοιμώξεις: ωτίτιδα, βρογχιολίτιδα, αμυγδαλίτιδα, βήχας
Ατοπικά νοσήματα: έκζεμα, αλλεργική ρινίτιδα, βρογχικό άσθμα
Ψυχικά προβλήματα: ζήλια, φοβίες, επιθετικότητα, απόσυρση, προβλήματα κοινωνικοποίησης,νυχτερινή ενούρηση, εφιάλτες, τικς, βατταρισμός.
Πνευματικά προβλήματα: έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, υπερκινητικότητα.

Αποφεύγετε να δίνετε στο παιδί σας με το παραμικρό αντιβιοτικά. Ιδίως σε περιπτώσεις ιογενών λοιμώξεων στις οποίες είναι ουσιαστικά άχρηστα μιας και τα αντιβιοτικά δεν έχουν την παραμικρή επίδραση στους ιούς.

Ξεκινήστε από την αρχή της ασθένειας Ομοιοπαθητική θεραπεία. Έτσι το παιδί και δε θα επιβαρύνει τον οργανισμό του με χημικά φάρμακα, και θα αποφύγει τις οποιεσδήποτε παρενέργειες ( πιθανές αλλεργικές αντιδράσεις, καταστροφή της εντερικής χλωρίδας ) αλλά το σπουδαιότερο θα αντιδράσει με τις δικές του δυνάμεις στην ασθένεια εκπαιδεύοντας το ανοσοποιητικό του σύστημα με αποτέλεσμα να θωρακίσει τον οργανισμό του και να παραμένει απρόσβλητο σε επόμενες λοιμώξεις.

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ

Οι αλλεργίες είναι οι συχνότερες αιτίες χρόνιων νοσημάτων και συχνά οι κύριες αιτίες σοβαρών οξέων αντιδράσεων στα παιδιά. Οι αλλεργίες διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

Σε εκείνες που εμφανίζονται σε άτομα που έχουν ατοπική προδιάθεση (γενετική τάση να κάνουν αλλεργίες) και σε εκείνες που συμβαίνουν από τη δράση αλλεργικών ουσιών στον οργανισμό, ανεξάρτητα από την παρουσία ή όχι ατοπικής προδιάθεσης.

Οι πρώτες είναι χρόνιες παθήσεις και έχουν συνήθως εξελικτική πορεία. Στις χρόνιες αλλεργίες συμπεριλαμβάνονται το άσθμα, η ρινίτιδα και το έκζεμα/ατοπική δερματίτιδα. Οι δεύτερες έχουν συνήθως οξεία εμφάνιση και βραχεία πορεία. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται η κνίδωση, το αγγειοοίδημα, η επιπεφυκίτιδα και η αναφυλαξία. Σήμερα, υπολογίζεται ότι 1 στα 5 παιδιά έχει αλλεργική προδιάθεση και 1 στα 3 παιδιά παρουσιάζει εκδηλώσεις αλλεργίας σε κάποια στιγμή της ζωής του.

Οι αλλεργίες συμβαίνουν παντού, στο σπίτι, στο σχολείο, στις διακοπές, στο παιγνίδι. Το παιδί βρίσκεται στο σχολείο το ένα τρίτο της ημέρας περίπου και είναι λογικό να έχει μεγάλες πιθανότητες να εμφανίσει κρίση ή επιδείνωση των συμπτωμάτων του κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο σχολείο. Μια πρόσφατη έρευνα στα σχολεία της Αμερικής έδειξε ότι το 41% των παιδιών που είχαν άσθμα παρουσίαζαν συχνές κρίσεις στο σχολείο. Άλλη μελέτη που δημοσιεύτηκε σε έγκριτο Παιδιατρικό περιοδικό έδειξε ότι το 6% των παιδιών σχολικής ηλικίας πάσχουν από τροφική αλλεργία και ότι το 1 στα 5 παιδιά παρουσιάζουν συμπτώματα στο σχολείο.

Για να διαγνωστεί το υπεύθυνο αλλεργιογόνο χρησιμοποιούνται οι δερματικές δοκιμασίες. Οι δοκιμασίες αυτές φαίνεται να έχουν μικρή σημασία για τον ασθενή μιας και το ζητούμενο δεν είναι ο εγκλεισμός του παδιού στο σπίτι και η αποφυγή της έκθεσής του σε αλλεργιογόνους παράγοντες, αλλα η ουσιαστική θεραπεία του.

H πιο αποτελεσματική ουσία της κλασικής ιατρικής για την καταστολή των αλλεργικών αντιδράσεων είναι τα αντισταμινικά τα οποία ανταγωνίζονται την ισταμίνη την βασική ουσία που παράγεται από τον οργανισμό κατά την πρόκληση της αλλεργικής αντίδρασης. Το βασικότερο θεραπευτικό τους αποτέλεσμα είναι η ανακούφιση του κνησμού. Οι ξανθίνες χρησιμοποιούνται σε ήπιες μορφές άσθματος μαζί με εισπνεόμενα κορτικοειδή. Τα αντιχοληνεργικά φάρμακα έχουν βρογχοδιασταλτική δράση. Τα συμπαθητικομημητικά χρησιμοποιούνται για την πρόληψη των νυχτερινών ασθματικών κρίσεων. Η ενδοφλέβια κορτιζόνη έχει αντιφλεγμονώδη δράση αλλά και πολλές παρενέργειες όπως η παχυσαρκία και η οστεοπόρωση. Τα ανοσοκατασταλτικά βοηθούν επίσης αλλά είναι νεφροτοξικά. Η ανοσοθεραπεία είναι η χορήγηση προοδευτικά αυξανόμενων δόσεων αλλεργιογόνου. Πρόκειται ουσιαστικά για εμβολιασμό με στόχο να παραχθούν αντισώματα.

Η Ομοιοπαθητική δεν συμφωνεί με τον χημικό τρόπο αντιμετώπισης των αλλεργιών γιατί με αυτόν τον τρόπο το ανοσοποιητικό σύστημα καταστέλλεται και η νόσος υποτροπιάζει συνεχώς χωρίς να θεραπεύεται ποτέ. Με λίγα λόγια η χημική θεραπεία προσφέρει μόνο προσωρινή ανακούφιση. Με την Ομοιοπαθητική όμως ισχυροποιείται σταδιακά το ανοσοποιητικό σύστημα και σε ένα διάστημα περίπου 6 μηνών τα φτερνίσματα, η ρινική καταρροή η αναπνευστική δυσχέρεια και ο ερεθισμός των ματιών γίνονται παρελθόν.

Η Ομοιοπαθητική έχει πολύ καλά αποτελέσματα στις αλλεργίες στα παιδιά, επειδή είναι παρθένοι οργανισμοί και αντιδρούν πολύ καλά στα ομοιοπαθητικά φάρμακα .Καλό είναι το παιδί να ξεκινήσει την ομοιοπαθητική του αγωγή από τον χειμώνα, ώστε ήδη το αμυντικό του σύστημα να είναι πιο ισχυρό την άνοιξη που ως επί το πλείστον εμφανίζονται τα συμπτώματα. Στη συνέχεια θα χρειασθεί κάθε άνοιξη να επισκέπτεται τον γιατρό του για να λάβει την ανάλογη θεραπεία με τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, τα οποία ως γνωστό προέρχονται από το φυτικό, ζωικό και ορυκτό βασίλειο, είναι αραιωμένα (γι αυτό δεν έχουν παρενέργειες) και δυναμοποιημένα (γι αυτό δρουν ενεργειακά), θεραπεύοντας όλο τον οργανισμό. Η Ομοιοπαθητική δρα ενισχύοντας τον οργανισμό, ώστε το περιβάλλον να είναι και πάλι φυσικό και φιλικό απέναντί του.

Συνήθως οι ομοιοπαθητικές θεραπείες θα χρειασθούν 2-3 χρόνια (κατά την περίοδο της άνοιξης) μέχρι να γίνει τελείως καλά το παιδί. Αυτό που παρατηρείται όμως είναι ότι κάθε χρόνο η αλλεργία του, είναι πιο ελαφριά, διαρκεί όλο και μικρότερο χρονικό διάστημα, δεν χρειάζεται κορτιζόνη, παρά μόνο κάποια ήπια αντισταμινικά μερικές φορές, μέχρι να απαλλαγεί πλήρως από το χρόνιο πρόβλημα του.

Η μεγάλη δυσκολία της Ομοιοπαθητικής είναι ότι κάθε οργανισμός αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση, που χρειάζεται ένα και μόνο φάρμακο για να βοηθήσει τον συγκεκριμένο ασθενή, να του ανεβάσει το επίπεδο υγείας και να τον απαλλάξει τελικά από την αλλεργία.

Το δύσκολο έργο του ομοιοπαθητικού γιατρού είναι να επιλέξει αυτό που ενδείκνυται για τον συγκεκριμένο ασθενή. Αυτά είναι και ο λόγος που ο ομοιοπαθητικός γιατρός για να έχει πολλά και καλά αποτελέσματα, πρέπει να είναι βαθύς γνώστης αυτής της ήπιας, αλλά ουσιαστικής και ολιστικής θεραπευτικής του 21ου αιώνα

Τελειώνοντας θα αναφέρω μερικούς παράγοντες που συντελούν στην όσο το δυνατόν καλύτερη πορεία του αλλεργικού παιδιού κατά την ομοιοπαθητική αντιμετώπιση:

Η όσο το δυνατόν ταχύτερη έναρξη της θεραπείας

Η συνέχιση της θεραπείας και της παρακολούθησης εν γένει όχι μόνο μέχρι πλήρους εξαφάνισης της ευαισθησίας του παιδιού αλλά ως την ουσιαστική και μόνιμη βελτίωση του επιπέδου υγείας του οργανισμού,

Στην επιλογή του σωστού ή συχνότατα των εκάστοτε σωστών ομοιοπαθητικών φαρμάκων.

Η αποφυγή λήψης ισχυρών φαρμάκων κυρίως κορτικοστεροειδών και αντιβιοτικών,

Η πλήρης συμμόρφωση των γονέων στις υποδείξεις του θεράποντος ομοιοπαθητικού ιατρού

Περιβαλλοντικοί ή ψυχολογικοί παράγοντες που επηρεάζουν, μερικές φορές καίρια την εξέλιξη της νόσου,

Τελικά το γενικότερο επίπεδο υγείας του οργανισμού του παιδιού που έχει σχέση κυρίως με τις κληρονομικές και γενετικές καταβολές του.

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ

Παρατηρείται πάρα πολύ συχνά το φαινόμενο, παιδιά κυρίως από την ηλικία που πηγαίνουν στους παιδικούς σταθμούς η νηπιαγωγεία να κουβαλούν στο σπίτι όποια λοίμωξη κυκλοφορεί. Και πολλές φορές την μεταδίδουν και σε ολόκληρη την οικογένεια.Αυτό συμβαίνει σε πολλές ομάδες ανθρώπων όταν βρίσκονται σε κοινούς χώρους, πόσο μάλλον στα παιδιά. Το πόσο εύκολα αρρωσταίνει κάποιο παιδί, εξαρτάται κυρίως από το πόσο γερός είναι ο οργανισμός του.

Και στην προκείμενη περίπτωση όταν μιλάμε για άμυνα αναφερόμαστε στο ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού. Οι ευάλωτοι οργανισμοί θα προσβληθούν πιο εύκολα. Η «ειρηνική συνύπαρξη» οργανισμού- μικροοργανισμού, στον ευάλωτο με αδύναμο αμυντικό μηχανισμό οργανισμό, εύκολα διαταράσσεται.

Τα αίτια της πτώσης του ανοσοποιητικού συστήματος και της επιρρέπειας σε νοσήματα, δεν είναι κοινά για κάθε οργανισμό. Μπορεί να αφορούν εκτροπές σε διατροφικό, σωματικό, μεταβολικό, ορμονικό, αλλά και σε ψυχικό επίπεδο. Η χρήση χημικών φαρμάκων είναι επίσης ένας σημαντικό παράγοντας αποδιοργάνωσης της άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού. Λίγοι ασθενείς γνωρίζουν για παράδειγμα ότι η συχνή χρήση αντιβιοτικών θεραπειών για τις λοιμώξεις, ανοίγει τις πύλες εισόδου για πιο ανθεκτικά και πιο επίμονα βακτηρίδια, που στη συνέχεια ταλαιπωρούν περισσότερο συχνά και πιο έντονα τον οργανισμό. Η εξατομικευμένη αντιμετώπιση μίας οξείας λοίμωξης, για παράδειγμα, με την Ομοιοπαθητική θεραπεία, δίνει την δυνατότητα στον οργανισμό να νικήσει τον ιό ή το βακτηρίδιο ενισχύοντας τις δικές του δυνάμεις, να διατηρήσει αυτή τη μνήμη, με τελικό αποτέλεσμα τη συνολική ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Φανταστείτε έναν αθλητή άρσης βαρών, που κάθε φορά που προσπαθεί να σηκώσει ένα βάρος, εμφανίζεται μία ανυψωτική μηχανή και τον βοηθά. Ποτέ δεν θα μπορέσει να το σηκώσει από μόνος του και τα χειρότερα θα φανούν όταν κάποια στιγμή δεν εμφανιστεί η μηχανή.

Πρέπει να αναρωτηθεί κανείς πως, παρά τη τεράστια πρόσβαση του πληθυσμού στην ιατρική ενημέρωση, τη διατροφή, την άθληση, οι νέοι άνθρωποι αρρωσταίνουν όλο και πιο συχνά και όλο και πιο σοβαρά, δυσαναλόγως με αυτούς της προηγούμενης γενεάς που δεν είχαν δυνατότητα αυτής της πρόσβασης. Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δεν είναι ο τρόπος ζωής, διότι οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας παλαιότερα ήταν σαφώς πιο επιβαρυμένες. Η απάντηση στο φαινόμενο αυτό κρύβεται μέσα στον χημικό τρόπο αντιμετώπισης των οξέων νοσημάτων (λοιμώξεων και μη) από την πρώιμη παιδική ηλικία. Η αλόγιστη χρήση χημικών κατασταλτικών φαρμάκων για κάθε ενοχλητικό σύμπτωμα, ιδιαίτερα στην παιδική ηλικία, οδηγεί, όπως το παράδειγμα του αθλητή, σε ένα απαίδευτό και τελικά «συρρικνωμένο» ανοσολογικό σύστημα, που μπορεί μεν να έχει εξειδικευμένη ειδική άμυνα εναντίον παιδικών νοσημάτων, αλλά δεν έχει καθόλου ανεπτυγμένη γενική άμυνα εναντίον των καθημερινών εισβολέων, ιών και βακτηριδίων.

Η απόπειρα να βομβαρδίσουμε και να σκοτώσουμε τα μικρόβια μέσα στον οργανισμό του παιδιού και έτσι να τον απαλλάξουμε από το πρόβλημα, δεν γίνεται ποτέ με το αζημίωτο. Πάντα ζορίζεται ο οργανισμός του παιδιού, παρά το ότι σκοτώνονται πράγματι τα μικρόβια. Στη συνέχεια, αν έχει αποθέματα δυνάμεων ο οργανισμός θα επανέλθει στην παλιά κατάσταση υγείας. Συνήθως όμως βλέπουμε να μη γίνεται αυτό, αλλά να μένει λίγο πίσω, έτσι ώστε πιο εύκολα θα προσβληθεί από την επόμενη ίωση που θα κυκλοφορήσει. Η ίδια αντιμετώπιση θα φέρει τα ίδια αποτελέσματα. Έτσι σταδιακά το παιδί φτάνει σε αυτό που μας περιγράφουν ότι «αρπάζει» ότι κυκλοφορεί από ιώσεις (κοινό κρυολόγημα, ρινίτιδες, ωτίτιδες, βρογχίτιδες αμυγδαλίτιδες, κλπ). Συνήθως, όσο είναι γερός ο οργανισμός δίνει εύκολα τη μάχη του και ξεπερνά τέτοιες καταστάσεις. Όταν όμως καταβληθεί, τότε παρουσιάζεται η ανάγκη υποστήριξης.

Στην Ομοιοπαθητική με την εμπειρία που υπάρχει, δεν θεωρούμε υποστήριξη του οργανισμού του παιδιού την χορήγηση αντιβιοτικών ή άλλων κατασταλτικών φαρμάκων. Υποστήριξη θα έχουμε αν καταφέρουμε να ενισχύσουμε τον ίδιο τον οργανισμό και να τον επαναφέρουμε στην αρχική του κατάσταση υγείας, την οποία είχε πριν αρχίσουν οι επανειλημμένες πτώσεις (ιώσεις κλπ), όταν αντιμετώπιζε μόνος του αυτά τα προβλήματα. Ειδικά τα παιδιά, τα οποία δεν παρουσιάζουν λόγω ηλικίας εύκολα χρόνια προβλήματα, θεωρούνται οι καλύτεροι μας ασθενείς, γιατί εύκολα και γρήγορα ενισχύεται ο οργανισμός τους, σαν «παρθένος» που είναι. Γι' αυτό και πολλοί γονείς λένε ότι «σώθηκαν» κάνοντας Ομοιοπαθητική θεραπεία στα παιδιά τους.Άλλωστε πολλές φορές κάποιοι γονείς, θέλοντας ίσως να ευχαριστήσουν το γιατρό τους, αναφέρουν ότι σε περιόδους με έξαρση των ιώσεων, τα περισσότερα παιδιά που μείνανε στους παιδικούς σταθμούς, ήταν εκείνα που κάνουν Ομοιοπαθητική θεραπεία.